‘Waar een docent streng en handhavend optreedt, ben ik juist meer de oudere broer’

Noureddine Dibi werkt op een bijzondere plek. Hij is als jongerenwerker voor Combiwel Buurtwerk geen vast gezicht in de wijk, maar wél op het Calandlyceum in Nieuw-West Amsterdam. Het is precies de plek waar Noureddine wil zijn, want hier is hij direct van betekenis voor jongeren én voor de school. Hij vertelt hoe hij het aanpakt en wat het werk met hem doet.

Verbindende factor binnen school

Op het Calandlyceum werkt Noureddine aan verschillende problematieken die er spelen. ‘Er is sprake van online haat, pesterijen en jongeren die elkaar uitdagen’, vertelt hij. ‘Bovendien hebben de leraren soms moeite om stof goed over te brengen op de leerlingen. De klassen zijn groot en niet iedere leerling is even gemotiveerd. Ik kan hier dan ook écht van waarde zijn.’

‘Niet alleen voor de leerlingen zelf, maar ook voor de docenten’, gaat Noureddine verder. ‘Leraren zijn er enorm bij gebaat als een leerling waar het niet lekker mee gaat, persoonlijke aandacht krijgt. Die aandacht kan ik ze als jongerenwerker geven.’

Noureddine begeeft zich in een soort grijs gebied tussen de docent en de leerling. ‘Ik ben dan ook een belangrijke verbindende factor binnen de school’, legt hij uit. ‘Dat heeft voor een groot deel met vertrouwen te maken. Daar waar een docent streng en handhavend optreedt, ben ik juist meer de oudere broer. Iemand bij wie je altijd terecht kunt en die je niet afrekent op je prestaties. Als een docent zijn zorgen uit over een leerling, probeer ik op een speelse manier contact te maken met die leerling en een gelijkwaardige relatie met hem aan te gaan. Ik hoef over het algemeen niet eens naar het probleem te vragen, dat komt vaak vanzelf naar boven.’

Vrij om jezelf te zijn

Noureddine vindt het belangrijk dat de leerlingen zich thuis, veilig en vrij voelen. Vrij om volledig zichzelf te kunnen zijn. ‘Bijvoorbeeld als het gaat om geloof en geaardheid’, legt hij uit. ‘Maar ook vrij om openheid van zaken te geven als ze zich eenzaam voelen of als het thuis niet goed gaat.’

‘Ik luister naar wat jongeren mij vertellen en voer tegelijkertijd een soort scan uit. Dat is een hulpmiddel om snel te signaleren wat er aan de hand is, wat voor iemand zou kunnen werken en of iemand veilig is of gevaar loopt.’

Noureddine vertelt de leerlingen vooraf altijd heel duidelijk dat hij niet zomaar dingen deelt met anderen. ‘Alleen als een leerling niet meer veilig is of anderen in gevaar brengt, ben ik genoodzaakt andere personen of instanties te betrekken. Zo weet iedereen waar hij aan toe is en gelukkig weerhoudt het de leerlingen er niet van om openlijk met me te praten.’

Positieve houding

Noureddine heeft een eigen kantoor waar leerlingen hem op kunnen zoeken. Maar wie denkt dat hij daar het grootste deel van de dag te vinden is, heeft het mis. ‘Het is belangrijk om proactief te zijn’, legt hij uit. ‘Jongeren komen niet vanzelf naar je toe, daar moet je moeite voor doen. Ik loop dan ook vooral veel rond op school om te observeren en leerlingen te treffen. Zo signaleer je bijvoorbeeld ook eenzame jongeren die zich terugtrekken op een rustige plek binnen de school.’

Het belang van groepswerk en beweging

Het voeren van 1-op-1-gesprekken met leerlingen vindt Noureddine belangrijk, maar hij gelooft vooral in groepswerk. ‘Jongeren leren van elkaar’, legt hij uit. ‘Als we een spel spelen en er is er eentje bij die zich niet aan de regels houdt, dan komt dat direct aan het licht. Doordat deze leerling vanuit de groep ook het gewenste gedrag te zien krijgt, wordt deze zich eerder bewust van waar hij of zij mee bezig is. Daarnaast coach ik de leerlingen en moedig ik ze aan om het juiste gedrag te laten zien.’

Ook is de jongerenwerker een voorstander van het bewegingselement binnen het groepswerk. ‘Ik merk dat als kinderen in beweging zijn, ze makkelijker praten. Het voelt veel minder zwaar of officieel, waardoor ze automatisch meer open worden en durven te praten over hun gevoelens of over wat ze meemaken.’

‘We doen dan ook dagelijks aan pauzesport. Dan spelen we voetbal, basketbal of bijvoorbeeld een kaartspel. Sport is een geweldig middel om gesprekken te voeren en je helpt er meer mensen tegelijkertijd mee.’

Projectgroepen

Ook laat Noureddine de leerlingen gezamenlijk leuke projecten oppakken. ‘Op dit moment is er bijvoorbeeld een projectgroepje van 10 leerlingen die gezamenlijk een waterpretfestijn organiseren’, vertelt hij. ‘Ze zetten ideeën op papier, regelen materialen en gaan met diverse partijen in gesprek.’

‘Denk aan de gemeente Amsterdam in verband met het afhuren van een gymzaal of aan het contacten van organisaties waar ze luchtkussens kunnen huren. Door jongeren gezamenlijk aan een dergelijk project te laten werken, kunnen ze tegelijkertijd hun vaardigheden ontwikkelen én hun eigen ideeën uitvoeren.’

Het is wel belangrijk om leerlingen te blijven motiveren, vindt Noureddine. ‘Je moet ze regelmatig blijven opzoeken binnen school, ze herinneren aan waar we precies mee bezig zijn én vooral blijven afspreken.’

Kleine successen

Hoe het is om een moeilijke jeugd te hebben? Dat begrijpt Noureddine heel goed. ‘Als ik begeleiding had gehad tijdens mijn eigen jeugd, had ik veel gemakkelijker de weg gevonden’, verklaart hij. ‘Ik zie dat de behoefte nog steeds groot is. Ik voel de kwetsbaarheid. Van eenoudergezinnen, van kinderen die verwaarloosd worden… Als ik hen kan ondersteunen, op wat voor manier dan ook, al is het maar met een kort gesprekje of als ik ze een zetje in de juiste richting kan geven, dan geeft me dat een heel warm gevoel. Uiteindelijk zijn dit soort kleine successen vaak net zo belangrijk als de grote.’

Noureddine vindt het prachtig om met jongeren te werken. ‘De meeste van hen zijn goudeerlijk’, verklaart hij. ‘What you see, is what you get. Bovendien houden ze me jong.’

Het lukt niet altijd

Maar helaas lukt het niet altijd om te helpen. ‘Zo heb ik een jongen die bijna al zijn lessen miste, uiteindelijk niet genoeg kunnen motiveren toch terug naar school te komen’, vertelt Noureddine. ‘De moeder van de jongen was door Covid vereenzaamd en hield haar zoon daarom thuis. Er zit dus vaak meer achter dan je denkt. En niet alles is 1,2,3 op te lossen.’

‘Dat is ontzettend jammer, maar in die situaties troost ik me met de gedachte dat ik er alles aan heb gedaan. En gelukkig werken we in dit soort complexe gevallen samen als team. Iedereen binnen het team heeft dan een eigen motiverende rol, de ene meer gericht op het pedagogische stuk, de ander meer op persoonlijk vlak. Zo werken we gezamenlijk toe naar een doel en delen we ook de moeilijke momenten met elkaar.’

Gezamenlijk optrekken

Noureddine krijgt er energie van om gezamenlijk op te trekken. Zijn droom is dan ook dat er in de toekomst nog meer wordt gewerkt vanuit multidisciplinaire teams, waarin straatwerkers, coaches, sportmedewerkers en andere veldwerkers samenwerken aan het geluk van jongeren. ‘Ik zou het geweldig vinden als jongeren gezond en vrij op kunnen groeien op school en in hun wijk. Ik denk dat er op deze manier sneller en gerichtere hulp geboden kan worden. Een ambitieus plan, maar dromen mag natuurlijk altijd.’

Het is duidelijk dat Noureddine goed op zijn plek zit bij Combiwel. ‘Ik voel mij hier prettig, gesteund en word geïnspireerd door mijn collega’s. Er is een duidelijke visie en missie vanuit het management en we werken bij Combiwel vanuit prachtige locaties. De voorwaarden voor succes creëren we met elkaar en in de rol die ik nu heb, ben ik heel gelukkig.’

Meer weten?

Meer weten over hoe het is om bij Combiwel Buurtwerk te werken? Lees andere verhalen op onze blogpagina of kijk naar de video's van collega's: werkenbij-website.